Πρωτόπαιξε ποδόσφαιρο σε αντρικό επίπεδο το 1995 για λογαριασμό της Βάλουρ, ένα χρόνο πριν την αναλάβει ο αδερφός του Άρναρ Γκρέταρσον, Σίγκουρντουρ. Μισή σεζόν ήταν αρκετή για να πείσει τους έμπειρους σκάουτς της Αϊντχόφεν για τα προσόντα του και το καλοκαίρι του 1995 έγινε συμπαίκτης του Ρονάλντο στο "Φίλιπς Στάντιον". Παρά τις προσδοκίες, οι τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να δειξει τα προσόντα του και αποδεσμεύθηκε στα τέλη του 1997. Λίγους μήνες αργότερα βρέθηκε ξανά στην πατρίδα του για λογαριασμό της Ρέικιαβικ, όπου θα έμενε μέχρι να πραγματοποιήσει το αγγλικό όνειρο το καλοκαίρι του 1998, φορώντας τη φανέλα της Μπόλτον.
Στις πρώτες προπονήσεις παρουσιάστηκε υπέρβαρος και ανέτοιμος, με συνέπεια να μείνει εκτός αρχικών πλάνων της πρώτης ομάδας. Με τον καιρό βρήκε τη φόρμα του και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του τον έκανε βασικό στο σύλλογο. Τη σεζόν 1999-2000 σημείωσε 21 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις και οδήγησε τους "τρότερς" σε πλέι οφ ανόδου στην Premier League και ημιτελικά κυπέλλου και λιγκ καπ. Ο πρόεδρος του συλλόγου δήλωσε ότι θα τον πουλήσει μόνο για 10.000.000 λίρες, αλλά τα οικονομικά προβλήματα τον ανάγκασαν να κόψει 6.000.000 λίρες όταν τον έδωσε στην Τσέλσι το ίδιο καλοκαίρι.
2. Οι 2 σταθμοί στην καριέρα του
Στο "Στάμφορντ Μπριτζ" της προ Αμπράμοβιτς εποχής ο Ισλανδός έγινε γρήγορα "βασιλιάς". Συνέθεσε εξαιρετικό δίδυμο με τον Τζίμι Φλόιντ Χάσελμπαϊνκ και το 2001-2002 σημείωσε 23 γκολ, βοηθώντας τον Ολλανδό επιθετικό να σημείωσει 27. Η έλευση του Αμπράμοβιτς και λίγο αργότερα του Ζοζέ Μουρίνιο δεν τον επηρέασαν αρχικά, αφού κατάφερνε να διατηρήσει τη θέση του στην ενδεκάδα, έστω και με διαφορετικούς ρόλους στο γήπεδο. Όταν έφτασαν όλα τα μεγάλα "αστέρια", όμως, δεν υπήρχε άλλο περιθώριο προσαρμογής και ο Γκούντιονσεν βρέθηκε στον πάγκο. Έκανε τη διαφορά κάποιες φορές ως αλλαγή, αλλά το καλοκαίρι του 2007 είχε έρθει η ώρα να πει "αντίο" μετά από 263 εμφανίσεις με τους "μπλε", ως ο 4ος σε συμμετοχές ξένος του συλλόγου όλων των εποχών.
Η πρόταση της Μπαρτσελόνα έναντι 12.000.000 ευρώ συν 3.000.000 ευρώ μπόνους έγινε αποδεκτή από την Τσέλσι. Οι Καταλανοί προόριζαν τον Ισλανδό για διάδοχο του Χένρικ Λάρσον, αλλά οι τραυματισμοί των παικτών της αρχικής ενδεκάδας βρήκαν αρκετές φορές βασικό τον Γκούντιονσεν. Σημείωσε κάποια γκολ, εκ των οποίων ορισμένα εξόχως σημαντικά, αλλά ποτέ δεν βρήκε τον ρυθμό και την παραγωγικότητα της Αγγλίας, παίζοντας κυρίως στις πτέρυγες και όχι πίσω από τον "φουνταριστό" όπως στο Νησί. Ο (φίλος του) Τιερί Ανρί, ο Τζιοβάνι ντος Σάντος και ο Μπόγιαν Κρκιτς έγιναν οι... εφιάλτες του, αφού πλέον έβρισκε θέση στην ενδεκάδα μόνο στο χώρο του κέντρου. Η σεζόν 2007-2008, η χειρότερη της Μπαρτσελόνα των τελευταίων ετών, βρήκε τον Γκούντιονσεν σχεδόν βασικό, με 34 συμμετοχές, 18 παρουσίες στην αρχική ενδκάδα, αλλά μόλις 4 ολόκληρα ματς. Η άφιξη του Πεπ Γκουαρδιόλα αποτέλεσε κακό οιωνό αρχικά, αφού ο Καταλανός ζήτησε τον δανεισμό του, ωστόσο στην προετοιμασία ο Γκούντιονσεν τον μετέπεισε με την απόδοσή του και έτσι έζησε και αυτός το θαύμα των 6 τροπαίων της σεζόν 2008-2009. Έπαιξε καταλυτικό ρόλο, μάλιστα, ως η πρώτη αλλαγή σε κάθε αγώνα είτε στην επίθεση, είτε στην άμυνα.
3. Η απαξίωση
Το καλοκαίρι του 2009, όμως, δεν υπήρχε άλλος χώρος για τον ίδιο στην ενδεκάδα. Ο Αντρές Ινιέστα που είχε χάσει τη μισή προηγούμενη σεζόν ήταν πλέον υγιής και προσέθετε μία βασική λύση στους χώρους που κάλυπτε ο Ισλανδός. Ως εκ τούτου, κατέληξε στη Μονακό, όπου πληρωνόταν πολύ ακριβά για να παίζει πολύ άσχημα. Οι Μονεγάσκοι από 2 χρόνια που είχε συμφωνηθεί κράτησαν τον Γκούντιονσεν μόλις 6 μήνες και τον Ιανουάριο του 2010 βρέθηκε στην Τότεναμ ως δανεικός (με τους "πετεινούς" να τον... κλέβουν από τη Γουέστ Χαμ). Ούτε εκεί στέριωσε και μετά από ένα 6μηνο παρέμεινε στο Νησί για να φορέσει τη φανέλα της Στόουκ. Μιας και δεν έκανε προετοιμασία με τη Μονακό (στην οποία παρέμενε αρχικά δανεικός), πάλεψε για να φτάσει σε αγωνιστικό επίπεδο χάνοντας αρκετό χρόνο. Χρησιμοποιήθηκε μόλις 5 φορές ως αλλαγή στη Στόουκ και την τελευταία ημέρα των μεταγραφών χειμώνα της σεζόν 2010-2011 κατέληξε στη Φούλαμ, όπου αγωνίστηκε σε 10 ματς χωρίς δάφνες. Το φετινό καλοκαίρι τα βρήκε σε όλα με τη Γουέστ Χαμ και στις 14 Ιουλίου πέρασε από ιατρικές εξετάσεις, αλλά η συμφωνία δεν προχώρησε.
4. Το ρεκόρ του πατέρα του
Ο Γκούντιονσεν ανήκει στο είδος των παικτών που αδικούνται από την εθνικότητά τους, αφού δεν πρόκειται να διακριθούν ποτέ. Στην περίπτωσή του, όμως, γνώρισε την αδικία ακόμη περισσότερο, αφού είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί μαζί με τον πατέρα του στην εθνική Ισλανδίας, αλλά δεν του το επέτρεψαν. Ο ίδιος πρωτοφόρεσε το εθνόσημο σε ηλικία 14 ετών για την εθνική κ-17 το 1992, αλλά το ταλέντο του τον ξεχώριζε σε όλα τα επίπεδα και γι' αυτό είχε γρήγορη ανέλιξη. Σε ηλικία 17 ετών ήταν ήδη παίκτης της αντρικής ομάδας, την ίδια στιγμή που αγωνιζόταν σε αυτήν ο πατέρας του, Άρνορ. Σε ένα διεθνές φιλικό στο Ταλίν κόντρα στην Εσθονία, μάλιστα, είχαν τη δυνατότητα να παίξουν στην ίδια ενδεκάδα, ωστόσο ο πρόεδρος της ομοσπονδίας της Ισλανδίας έδωσε εντολή στον ομοσπονδιακό προπονητή να μην το κάνει, ώστε να κρατήσει αυτό το θέαμα για κάποιον εντός έδρας αγώνα. Ο μικρός Γκούντιονσεν πέρασε ως αλλαγή στη θέση του πατέρα του, αλλά λίγο αργότερα έσπασε τον αστράγαλό του και σε συνδυασμό με την τενοντίτιδα που τον ταλαιπωρούσε, καθυστέρησε να επανέλθει χάνοντας την ευκαιρία. Η καριέρα του στην εθνική, πάντως, ήταν μεγαλειώδης, αφού μετρά μέχρι στιγμής 24 γκολ και είναι ο 1ος σκόρερ όλων των εποχών. Χρειάζεται δε άλλες 6 εμφανίσεις για να πιάσει τον Γκρέταρσον στην 8η θέση της λίστας των συμμετοχών και άλλες 9 για να φτάσει τον πατέρα του.
5. Αναζητώντας ρόλο
Ως ποδοσφαιριστής είναι ο ορισμός του πολυεργαλείου. Άρχισε την καριέρα του ως επιθετικός, κυρίως δεύτερος, με άνεση να βγαίνει στα άκρα και να εφορμά από εκεί. Χαρακτηριστικό του ήταν η εκτελεστική δεινότητα και γι' αυτό έχει πετύχει ορισμένα σπουδαία γκολ με "ψαλιδάκια", με "τυφλές" κεφαλιές, με τακουνάκια, με κάθε τρόπο, αρκεί η μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα. Η συνεργασία του με τον Μουρίνιο, όμως, επέκτεινε τους ορίζοντές του. Για να κρατήσει τον Γκούντιονσεν στην ενδεκάδα, ο Πορτογάλος τεχνικός τον έφερε πιο πίσω στο γήπεδο, δίνοντάς του ρόλο μέσου, δεξιού ή αριστερού εξτρέμ, ακόμη και αμυντικού χαφ. Ο Ισλανδός σε ένα επίπεδο ανταπεξήρθε στην πρόκληση και με αυτό το σκεπτικό η Μπαρτσελόνα δαπάνησε τόσα εκατομμύρια ευρώ για έναν παίκτη που θα ήταν εκ των πραγμάτων αναπληρωματικός. Αν και καλό πόδι του είναι το δεξί, ως... ανθρώπινος ελβετικός σουγιάς χρησιμοποιεί και το αριστερό με επαρκή ευχέρεια. Η δυνατότητά του να χειρίζεται και τα 2 πόδια τον κάνουν και εξαιρετικό ντριμπλέρ, με συνέπεια να υστερεί μόνο σε κάποια θέματα ταχύτητας. Σε αυτό δεν θα τον βοηθήσει το γεγονός πως εδώ και 2 χρόνια βρίσκεται σε μόνιμη αγωνιστική απραξία. Στις ομάδες που πήγε δανεικός μετά την Μπαρτσελόνα δεν έκανε τίποτα αξιοσημείωτο και έτσι θα χρειαστεί χρόνο για να βρει τα πατήματα και την αγωνιστική φόρμα του. Εάν του δοθεί η ευκαιρία να παίξει μία σεζόν με πολλά 90λεπτά, όμως, διαθέτει και τα προσόντα και την ηλικία (μόλις 32) για να τα καταφέρει.
6. Τα "μελανά" σημεία
Αν και Ισλανδός, το αίμα του Γκούντιονσεν "βράζει". Ποτέ δεν ήταν ο ήρεμος άνθρωπος και αυτό το έχει πληρώσει κυριολεκτικά. Το 2003, ως παίκτης της Τσέλσι, παραδέχθηκε ότι έχει πρόβλημα με το καζίνο και πως σε 5 μήνες είχε χάσει 400.000 λίρες. Δεν χάνει ευκαιρία για έξοδο και έχει συλληφθεί για οδήγηση υπό την επήρεια μέθης το 2005, μετά από μία ξέφρενη βραδιά. Πέραν τούτου, έχει επιδείξει αντιεπαγγελματική συμπεριφορά αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια. Αφενός στη Μονακό δεν προσπάθησε ποτέ να προσαρμοστεί και όταν αποχώρησε μέσα σε 6 μήνες έδωσε τροφή για... πανηγυρισμούς στην ομάδα του Πριγκιπάτου που απαλλάχθηκε από έναν μόνιμο βραχνά. Ο ίδιος δε κατηγορούσε τους Μονεγάσκους επειδή δεν τον βοήθησαν. Όσο για τις συζητήσεις του για την ομάδα στην οποία θα καταλήξει έχει δημιουργήσει πρόβλημα στην Μπέρμιγχαμ, αφήνοντάς την στα κρύα του λουτρού το καλοκαίρι του 2010 για να πάρει στην Στόουκ στην τελευταία μέρα των μεταγραφών και έχει κάνει το ίδιο 2 φορές στη Γουέστ Χαμ. Πρώτα τον Ιανουάριο του 2010 για να πάει στην Τότεναμ, προκαλώντας επεισόδιο στο Λονδίνο και... φέτος, αφού τα βρήκε σε όλα με τη Γουέστ Χαμ, πέρασε από ιατρικές εξετάσεις στις 14 Ιουλίου, αλλά...
Πηγή: www.contra.gr
Στις πρώτες προπονήσεις παρουσιάστηκε υπέρβαρος και ανέτοιμος, με συνέπεια να μείνει εκτός αρχικών πλάνων της πρώτης ομάδας. Με τον καιρό βρήκε τη φόρμα του και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του τον έκανε βασικό στο σύλλογο. Τη σεζόν 1999-2000 σημείωσε 21 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις και οδήγησε τους "τρότερς" σε πλέι οφ ανόδου στην Premier League και ημιτελικά κυπέλλου και λιγκ καπ. Ο πρόεδρος του συλλόγου δήλωσε ότι θα τον πουλήσει μόνο για 10.000.000 λίρες, αλλά τα οικονομικά προβλήματα τον ανάγκασαν να κόψει 6.000.000 λίρες όταν τον έδωσε στην Τσέλσι το ίδιο καλοκαίρι.
2. Οι 2 σταθμοί στην καριέρα του
Στο "Στάμφορντ Μπριτζ" της προ Αμπράμοβιτς εποχής ο Ισλανδός έγινε γρήγορα "βασιλιάς". Συνέθεσε εξαιρετικό δίδυμο με τον Τζίμι Φλόιντ Χάσελμπαϊνκ και το 2001-2002 σημείωσε 23 γκολ, βοηθώντας τον Ολλανδό επιθετικό να σημείωσει 27. Η έλευση του Αμπράμοβιτς και λίγο αργότερα του Ζοζέ Μουρίνιο δεν τον επηρέασαν αρχικά, αφού κατάφερνε να διατηρήσει τη θέση του στην ενδεκάδα, έστω και με διαφορετικούς ρόλους στο γήπεδο. Όταν έφτασαν όλα τα μεγάλα "αστέρια", όμως, δεν υπήρχε άλλο περιθώριο προσαρμογής και ο Γκούντιονσεν βρέθηκε στον πάγκο. Έκανε τη διαφορά κάποιες φορές ως αλλαγή, αλλά το καλοκαίρι του 2007 είχε έρθει η ώρα να πει "αντίο" μετά από 263 εμφανίσεις με τους "μπλε", ως ο 4ος σε συμμετοχές ξένος του συλλόγου όλων των εποχών.
3. Η απαξίωση
Το καλοκαίρι του 2009, όμως, δεν υπήρχε άλλος χώρος για τον ίδιο στην ενδεκάδα. Ο Αντρές Ινιέστα που είχε χάσει τη μισή προηγούμενη σεζόν ήταν πλέον υγιής και προσέθετε μία βασική λύση στους χώρους που κάλυπτε ο Ισλανδός. Ως εκ τούτου, κατέληξε στη Μονακό, όπου πληρωνόταν πολύ ακριβά για να παίζει πολύ άσχημα. Οι Μονεγάσκοι από 2 χρόνια που είχε συμφωνηθεί κράτησαν τον Γκούντιονσεν μόλις 6 μήνες και τον Ιανουάριο του 2010 βρέθηκε στην Τότεναμ ως δανεικός (με τους "πετεινούς" να τον... κλέβουν από τη Γουέστ Χαμ). Ούτε εκεί στέριωσε και μετά από ένα 6μηνο παρέμεινε στο Νησί για να φορέσει τη φανέλα της Στόουκ. Μιας και δεν έκανε προετοιμασία με τη Μονακό (στην οποία παρέμενε αρχικά δανεικός), πάλεψε για να φτάσει σε αγωνιστικό επίπεδο χάνοντας αρκετό χρόνο. Χρησιμοποιήθηκε μόλις 5 φορές ως αλλαγή στη Στόουκ και την τελευταία ημέρα των μεταγραφών χειμώνα της σεζόν 2010-2011 κατέληξε στη Φούλαμ, όπου αγωνίστηκε σε 10 ματς χωρίς δάφνες. Το φετινό καλοκαίρι τα βρήκε σε όλα με τη Γουέστ Χαμ και στις 14 Ιουλίου πέρασε από ιατρικές εξετάσεις, αλλά η συμφωνία δεν προχώρησε.
Ο Γκούντιονσεν ανήκει στο είδος των παικτών που αδικούνται από την εθνικότητά τους, αφού δεν πρόκειται να διακριθούν ποτέ. Στην περίπτωσή του, όμως, γνώρισε την αδικία ακόμη περισσότερο, αφού είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί μαζί με τον πατέρα του στην εθνική Ισλανδίας, αλλά δεν του το επέτρεψαν. Ο ίδιος πρωτοφόρεσε το εθνόσημο σε ηλικία 14 ετών για την εθνική κ-17 το 1992, αλλά το ταλέντο του τον ξεχώριζε σε όλα τα επίπεδα και γι' αυτό είχε γρήγορη ανέλιξη. Σε ηλικία 17 ετών ήταν ήδη παίκτης της αντρικής ομάδας, την ίδια στιγμή που αγωνιζόταν σε αυτήν ο πατέρας του, Άρνορ. Σε ένα διεθνές φιλικό στο Ταλίν κόντρα στην Εσθονία, μάλιστα, είχαν τη δυνατότητα να παίξουν στην ίδια ενδεκάδα, ωστόσο ο πρόεδρος της ομοσπονδίας της Ισλανδίας έδωσε εντολή στον ομοσπονδιακό προπονητή να μην το κάνει, ώστε να κρατήσει αυτό το θέαμα για κάποιον εντός έδρας αγώνα. Ο μικρός Γκούντιονσεν πέρασε ως αλλαγή στη θέση του πατέρα του, αλλά λίγο αργότερα έσπασε τον αστράγαλό του και σε συνδυασμό με την τενοντίτιδα που τον ταλαιπωρούσε, καθυστέρησε να επανέλθει χάνοντας την ευκαιρία. Η καριέρα του στην εθνική, πάντως, ήταν μεγαλειώδης, αφού μετρά μέχρι στιγμής 24 γκολ και είναι ο 1ος σκόρερ όλων των εποχών. Χρειάζεται δε άλλες 6 εμφανίσεις για να πιάσει τον Γκρέταρσον στην 8η θέση της λίστας των συμμετοχών και άλλες 9 για να φτάσει τον πατέρα του.
5. Αναζητώντας ρόλο
Ως ποδοσφαιριστής είναι ο ορισμός του πολυεργαλείου. Άρχισε την καριέρα του ως επιθετικός, κυρίως δεύτερος, με άνεση να βγαίνει στα άκρα και να εφορμά από εκεί. Χαρακτηριστικό του ήταν η εκτελεστική δεινότητα και γι' αυτό έχει πετύχει ορισμένα σπουδαία γκολ με "ψαλιδάκια", με "τυφλές" κεφαλιές, με τακουνάκια, με κάθε τρόπο, αρκεί η μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα. Η συνεργασία του με τον Μουρίνιο, όμως, επέκτεινε τους ορίζοντές του. Για να κρατήσει τον Γκούντιονσεν στην ενδεκάδα, ο Πορτογάλος τεχνικός τον έφερε πιο πίσω στο γήπεδο, δίνοντάς του ρόλο μέσου, δεξιού ή αριστερού εξτρέμ, ακόμη και αμυντικού χαφ. Ο Ισλανδός σε ένα επίπεδο ανταπεξήρθε στην πρόκληση και με αυτό το σκεπτικό η Μπαρτσελόνα δαπάνησε τόσα εκατομμύρια ευρώ για έναν παίκτη που θα ήταν εκ των πραγμάτων αναπληρωματικός. Αν και καλό πόδι του είναι το δεξί, ως... ανθρώπινος ελβετικός σουγιάς χρησιμοποιεί και το αριστερό με επαρκή ευχέρεια. Η δυνατότητά του να χειρίζεται και τα 2 πόδια τον κάνουν και εξαιρετικό ντριμπλέρ, με συνέπεια να υστερεί μόνο σε κάποια θέματα ταχύτητας. Σε αυτό δεν θα τον βοηθήσει το γεγονός πως εδώ και 2 χρόνια βρίσκεται σε μόνιμη αγωνιστική απραξία. Στις ομάδες που πήγε δανεικός μετά την Μπαρτσελόνα δεν έκανε τίποτα αξιοσημείωτο και έτσι θα χρειαστεί χρόνο για να βρει τα πατήματα και την αγωνιστική φόρμα του. Εάν του δοθεί η ευκαιρία να παίξει μία σεζόν με πολλά 90λεπτά, όμως, διαθέτει και τα προσόντα και την ηλικία (μόλις 32) για να τα καταφέρει.
Αν και Ισλανδός, το αίμα του Γκούντιονσεν "βράζει". Ποτέ δεν ήταν ο ήρεμος άνθρωπος και αυτό το έχει πληρώσει κυριολεκτικά. Το 2003, ως παίκτης της Τσέλσι, παραδέχθηκε ότι έχει πρόβλημα με το καζίνο και πως σε 5 μήνες είχε χάσει 400.000 λίρες. Δεν χάνει ευκαιρία για έξοδο και έχει συλληφθεί για οδήγηση υπό την επήρεια μέθης το 2005, μετά από μία ξέφρενη βραδιά. Πέραν τούτου, έχει επιδείξει αντιεπαγγελματική συμπεριφορά αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια. Αφενός στη Μονακό δεν προσπάθησε ποτέ να προσαρμοστεί και όταν αποχώρησε μέσα σε 6 μήνες έδωσε τροφή για... πανηγυρισμούς στην ομάδα του Πριγκιπάτου που απαλλάχθηκε από έναν μόνιμο βραχνά. Ο ίδιος δε κατηγορούσε τους Μονεγάσκους επειδή δεν τον βοήθησαν. Όσο για τις συζητήσεις του για την ομάδα στην οποία θα καταλήξει έχει δημιουργήσει πρόβλημα στην Μπέρμιγχαμ, αφήνοντάς την στα κρύα του λουτρού το καλοκαίρι του 2010 για να πάρει στην Στόουκ στην τελευταία μέρα των μεταγραφών και έχει κάνει το ίδιο 2 φορές στη Γουέστ Χαμ. Πρώτα τον Ιανουάριο του 2010 για να πάει στην Τότεναμ, προκαλώντας επεισόδιο στο Λονδίνο και... φέτος, αφού τα βρήκε σε όλα με τη Γουέστ Χαμ, πέρασε από ιατρικές εξετάσεις στις 14 Ιουλίου, αλλά...
Πηγή: www.contra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου